Amerikalıları gerçekten de tebrik etmek lazım. Senelerdir kullandıkları formüllere sürekli yeni şekiller bularak, seyirciyi tekrar tekrar şaşırtmayı başarıyorlar. Şu An Muhteşem, örneklerini çok gördüğümüz, Amerikan taşrasında geçen bir büyüme hikâyesi gibi başlıyor: Lise sondaki sempatik oğlan, havuzlu partiler, plastik bardaklar, arabayla mahallede gezmeler, popüler kız, yardımsever matematik öğretmeni vs. Bütün film boyunca bir sonraki karede ne olacağını tahmin edebileceğimizi düşünüyoruz, ama yanılıyoruz. Kendimizi ya hiç beklemediğimiz bir yerde buluyoruz ya da ‘bir sonraki kare’ diye bir şey olmuyor. Yönetmen James Ponsoldt kamerasını oyuncuları üzerinde gezdirirken, başka bir filmde karikatürize gelebilecek karakterler yeni birer hayat kazanıyorlar. Aşkın (500) Günü’nün senaristlerinin elinden çıkan öykü, Ponsoldt’un gözünden henüz masumiyetini yitirmemiş cool bir filme dönüşüyor.